Terrell Davis, voormalig NFL running back en Hall of Famer, maakt gebruik van zijn publieke platform om het bewustzijn te vergroten over tardieve dyskinesie (TD), een neurologische aandoening die vaak over het hoofd wordt gezien, ondanks dat deze honderdduizenden mensen in de Verenigde Staten treft. De campagne, in samenwerking met Teva Pharmaceuticals, benadrukt een minder bekende “TD” naast de voetbalafkorting voor “touchdown” en Davis’ eigen initialen.
Van voetbalster tot pleitbezorger voor de geestelijke gezondheidszorg
De betrokkenheid van Davis komt voort uit zijn persoonlijke strijd met de geestelijke gezondheid. Hij heeft openlijk zelfmoordgedachten besproken tijdens perioden van ernstige migraine en erkende dat hij zowel op als buiten het veld met angst te kampen had. Deze kwetsbaarheid leidde hem tot belangenbehartiging, waarbij hij zich de kracht realiseerde van gedeelde ervaringen bij het destigmatiseren van geestelijke gezondheidsproblemen. Zoals Davis uitlegt, was de erkenning dat hij niet de enige was de meest impactvolle stap op zijn reis.
Zijn transformatie van een speler die leerde zwakte te onderdrukken naar een pleitbezorger die bereid was zijn pijn te delen onderstreept een bredere verschuiving in de manier waarop geestelijke gezondheid wordt ervaren. Het stigma dat ingebakken zit in competitieve omgevingen weerhoudt mensen er vaak van om hulp te zoeken, iets wat Davis nu wil aanpakken.
Het verband met tardieve dyskinesie
Davis’ werk op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg leidde er uiteraard toe dat hij leerde over tardieve dyskinesie. De aandoening, gekenmerkt door onwillekeurige bewegingen – spiertrekkingen, rusteloosheid en vaak oncontroleerbare gezichtsverdraaiingen – is een vaak voorkomende bijwerking van langdurig gebruik van antipsychotica. Minstens een half miljoen Amerikanen zijn getroffen. Davis is niet de enige beroemdheid die deze problemen met elkaar in verband brengt; zangeres Carnie Wilson heeft ook deelgenomen aan bewustmakingscampagnes.
Het verband is significant omdat veel mensen die worden behandeld voor psychische aandoeningen risico lopen op het ontwikkelen van TD. De stoornis is niet alleen lichamelijk; het kan emotioneel en sociaal invaliderend zijn.
De risico’s en het uitgestelde begin begrijpen
Tardieve dyskinesie is niet beperkt tot antipsychotica. Antidepressiva, stemmingsstabilisatoren, medicijnen tegen misselijkheid en zelfs decongestiva kunnen een bijdrage leveren. Cruciaal is dat de symptomen niet onmiddellijk verschijnen. Een vertraging van maanden of zelfs jaren tussen het starten van de medicatie en het begin ervan is typisch, wat betekent dat patiënten hun bewegingen mogelijk niet koppelen aan hun behandeling. Zelfs na het stoppen van de medicatie blijft TD vaak bestaan.
Hoewel dosisaanpassingen kunnen helpen, is zelfmedicatie gevaarlijk. Artsen kunnen opties zoals VMAT-remmers bespreken om de symptomen onder controle te houden. De grootste uitdaging blijft de niet-gediagnosticeerde gevallen: veel patiënten lijden in stilte, zich er niet van bewust dat ze een behandelbare aandoening hebben.
Een oproep tot een open dialoog
De betrokkenheid van Terrell Davis is van strategisch belang. Zoals hij het zegt: ‘Ik heb een stem’, een stem die hij wil gebruiken voor degenen die dat niet hebben. Zijn carrière reikt verder dan het veld; hij is commentator geweest en verscheen zelfs in Sesamstraat, waardoor hij verder reikte dan alleen sportfans. Het doel is simpel: het bewustzijn vergroten en mensen aanmoedigen om hulp te zoeken als ze vermoeden dat ze tardieve dyskinesie hebben. De boodschap is duidelijk: een open dialoog en een goede diagnose zijn van cruciaal belang voor de getroffenen.
